И колкото и да се ровим в миналото,
и колкото вини да си приписваме,
сега е вече късно и изстинало.
Какво като веднъж сме се обичали?
Какво като ти подарявах стихове
и ти не ги разбираше тогава?
За тебе някой друг сега ще пише,
какво като веднъж и аз го правех?
Какво като е пълна още лудницата?
И да боли, все някога ще мине.
Ако ме срещнеш някога по улицата...
Недей да спираш - подмини ме.
Няма коментари:
Публикуване на коментар